• Inmiddels liggen 1 april de grappen weer in de kast en is het tijd om te strijden tegen Kozakken Boys. Wat research heeft ons geleerd dat 'The Boys' dit seizoen maar weinig tot niets hebben verloren, een zware wedstrijd lonkt. Een verslag van vorige week ontbreekt, omdat we een volledige offday hadden, leek de dienstdoende schrijver het beter om een weekje rust te nemen. Wel moet worden gemeld dat Levi zijn harde werken, ondanks de harde nederlaag, bekroond zag worden met een heerlijk goal. Zou toch zonde zijn om dat heugelijke moment niet te vermelden.

    Nu is het 2 april en mogen we in Werkendam spelen tegen koploper. Ryan start op doel en Virgil van Dijk en Mathijs de Ligt staan achterin. Stiekem zijn dit Levi en Nathanael, maar ze lijken er behoorlijk op. Maud, Myron en Sarah bezetten het middenveld. Olivia en Noëmi staan in de spits. Mees is pas net opgeknapt van een week griep dus begint als wissel.

    Onze verwachtingen kloppen niet, we starten fel, scherp en zijn de betere ploeg. Helaas resulteert het nog niet in kansen. We merken al snel dat onze tegenstander hier niet zo goed mee om kan gaan en beginnen wat mopperend te voetballen. We krijgen een corner en Myron neemt deze. Na een goede dribbel maakt hij zelf de 1-0. De tegenstander en leider bij de dug-out protesteren hevig. Onder deze druk bezwijkt de jonge scheidsrechter en besluit de goal af te keuren. We zetten ons op snel over deze teleurstelling heen en krijgen na een fikse handsbal een penalty. Myron schiet de bal bijna door het net heen, 0-1. We voetballen echt goed vandaag, Sarah speelt vandaag één van haar beste wedstrijden. De afspraak was om vandaag veel te rennen, deze afspraak wordt door iedereen nagekomen. Achterin geven we amper wat weg en als de tegenstander een kans krijgt, brengt Ryan resoluut redding. Wat keept hij goed vandaag. Vandaag laten we echt met elkaar zien te willen strijden. We gaan met 0-1 rusten.

    Tijdens de rust worden de kinderen de hemel in geprezen. Noëmi en Oliva zorgen er bijvoorbeeld heel goed voor dat de tegenstander niet aan voetballen toekomt door heel vroeg druk te zetten. De tweede helft gaan we verder met goed voetballen. Cas is vanuit de JO10 overgevlogen en voetbalt heerlijk mee. Myron maakt er dan ook verdiend de 0-2 van. Af en toe voetballen we stevig, maar wel binnen de regels en anders fluit de scheidsrechter keurig. Toch is het een reden voor een moeder van de tegenstander de boel opzettelijk op te jutten. Hierdoor vliegt bij vlagen de vlam in de pan. Zeker als de 1-2 valt, drijft de sportiviteit langzaam uit de wedstrijd. Cas die uitstekend invalt maakt de 1-3 zorgt voor wat rust. De thuisploeg gaat alles of niets spelen, maar wij krijgen de kansen, de bal wil er alleen niet meer in. Helaas komt de tegenstander op 2-3. Maud doet er alles aan om deze wedstrijd niet uit handen te geven en maakt een lichte overtreding, op het moment dat zij haar haar hand uitsteekt om haar excuses te maken, besluit de jongen haar een trap te geven. Helaas het zoveelste signaal dat deze ploeg niet voetbalt voor de sportiviteitsprijs. In de laatste minuut valt toch de 3-3. De wedstrijd duurt voor ons 10 minuten te lang, deze keer ook letterlijk, want we spelen 2x40 in plaats van 30.

    Geen enkele blaam voor de jonge scheidsrechter, want we moeten blij zijn dat er iemand wil fluiten. Daarnaast moet iedere vrijwilliger gewaardeerd worden en iedereen moet het leren. De jongens en meiden zijn uiterst teleurgesteld, want deze 3-3 voelt als verlies. Bij de penalty's zijn wij meedogenloos, maar uiterst sportief. Mees gedraagt zich als een koning door de flauwe opmerkingen van de tegenstander totaal te negeren tijdens het nemen van zijn penalty, ondanks de grote teleurstelling. Gelukkig zijn de twee andere leiders een stuk sportiever en praten we de wedstrijd nog gezellig na. Als trainer en leider zijn wij uiterst trots op ons team, we hebben gestreden als leeuwen. Ons volledig ingezet, ons zeker fysiek laten gelden, maar we voetballen altijd sportief. Klasse gedaan en ons fantastisch hersteld na vorige week.