Na de mindere wedstrijd van vorige week, gingen we vandaag vol verwachting naar SVS’65 JO9-1 in Spijk.

Bij aankomst zagen we dat we op kunstgras mochten spelen, daar was JO9 erg blij mee.

De boodschap in de kleedkamer vooraf was inzet, inzet, inzet, inzet en nog eens inzet. Omdat de tegenstander ook voldoende spelers had speelden we 8-8.

Dat JO9 de boodschap had begrepen was direct te merken. In de eerste tien minuten kwam Spijk er niet aan te pas. Aanvallen werden direct onschadelijk gemaakt door de hardwerkende verdediging van Fiene, Isabel en Lauren. Ze kwamen niet eens in de buurt van het doel van Joel. De middenvelders kregen snel de bal en Julian en beide Benjamins, later aangevuld met Dewi wisten hier wel raad mee.
Het duurde dan ook niet lang voordat het eerste doelpunt viel; Julian haalde genadeloos hard uit en de bal verdween in het dak van het doel. De druk op het doelgebied van Spijk werd opgevoerd en even later scoorde Benjamin van den Dool de 0-2.

Het was van de kant superleuk om te zien hoe hard ervoor en door iedereen werd gewerkt. Het leek nu af en toe wel of er energie voor twee was. Het was een snelle en leuke pot om te zien. Aniek was nog dicht bij een doelpunt maar die ging er net niet in.

In de eerste korte rust waren het dan ook alleen maar lachende gezichten en complimenten van de trainers. Het tempo van de eerste deel was niet vol te houden in de volgende tien minuten. Daardoor kon de tegenstander ook beter in de wedstrijd komen. Via een onderschepping van een bal van Noordeloos kon Spijk de 1-2 binnenschieten.
Dat werd ook de ruststand.

Na de limonade ging de wedstrijd verder zoals hij de eerste helft eindigde. De tegenstander had waarschijnlijk een donderpreek gekregen in de rust want ze kwamen een stuk feller naar buiten. Daar had JO9 het moeilijk mee. We moesten steeds meer gaan verdedigen. Julian, die ondertussen het doel van Joel had overgenomen, moest een aantal keer handelend optreden. Dit deed hij met veel overtuiging. Het mag dan wel bijna Sinterklaas zijn maar ook de Noordelose verdediging gaf niks kado.

Toch viel de gelijkmaker halverwege de tweede helft. Daarna kregen we nog een aantal goede kansen. Het dichtstbij was Lauren die net een klein stukje tekort kwam, Benjamin van den Dool was er ook nog dichtbij en ook Aniek had nog een kansje.
Maar zoals zo vaak als hij er aan de ene kant niet in wil valt hij aan de andere kant. Een mooie aanval van Spijk werd door hun aanvaller met een mooi truckje afgemaakt. 3-2 achter.

We konden het in de laatste minuut niet meer gelijktrekken dus werd dit ook de eindstand.
Terugkijkend hebben we genoten van deze wedstrijd, vol inzet, inzet, inzet en nog eens inzet.

Geen punten in de tas maar de kids van JO9 mogen trots op zichzelf en elkaar zijn!